Terug naar de krant

‘Buladó’ laat Curaçaose landschap spreken

Leeslijst recensie

Coming-of-age Eché Janga en coscenarist Esther Duysker lieten zich voor ‘Buladó’ losjes inspireren door de overgeleverde verhalen van tot slaafgemaakten die wegvluchten uit de zoutmijnen op Curaçao.

Leeslijst

‘Wat je niet hebt gekend kun je ook niet missen”, antwoordt vader Ouira gedecideerd als de juf op school vraagt of zijn puberdochter Kenza misschien een moeder mist. Kenza beweegt zich net zozeer tussen meisje en vrouw als haar moeder tussen leven en dood, en de vader en de grootvader bij wie ze opgroeit tussen ratio en intuïtie. Daar in die mystieke tussenwereld ontstaat het verhaal van Buladó, de tweede film van regisseur Eché Janga, die het Nederlands Filmfestival opende. Janga en coscenarist Esther Duysker lieten zich losjes inspireren door de overgeleverde verhalen van tot slaafgemaakten die hun vrijheid tegemoet wegvluchten uit de zoutmijnen van Bandabou op westelijk Curaçao.

Meer nog dan een coming-of-ageverhaal is Buladó een film over de zoektocht naar vrijheid. Niet alleen de vrijheid ván, maar vooral de vrijheid óm. Om nieuwe mythen te bedenken. Om op je eigen manier om te gaan met tradities. En om je tussen twee werelden te bewegen.

Lees ook Eché Janga over opening NFF: ‘Een ritueel kan berusting brengen’
De grootvader van Kenza (Tiara Richards) stimuleert haar om op een spirituele manier bezig te zijn met haar overleden moeder.

Het is een film die vrij is van conventies en van de narratieve dwang om alles uit te leggen. De interacties tussen Kenza, haar vader en grootvader zijn vertaald in stiltes en blikken (wat een ‘natural’ is debuterende Tiara Richards als Kenza!). Maar meer nog in weids en betoverend gefotografeerde shots die ruimte geven om het landschap waarin de verhalen van de voorouders verzonken liggen, te laten spreken. Wie wil kan daarin een commentaar lezen op wat momenteel het toe-eigenen van verhalen wordt genoemd.

Janga en Duysker lijken hun film wel in samenspraak met het landschap te hebben gemaakt. Surrealistiche momenten als de scène waarin Kenza ’s nachts een enorme ijzeren levensboom in elkaar last werken als transformerende rituelen.

Een versie van dit artikel verscheen ook in NRC Handelsblad van 30 september 2020.

Mail de redactie

Ziet u een taalfout of een feitelijke onjuistheid?

U kunt ons met dit formulier daarover informeren, dat stellen wij zeer op prijs. Berichten over andere zaken dan taalfouten of feitelijke onjuistheden worden niet gelezen.

Maximaal 120 woorden a.u.b.
Vul je naam in