November vorig jaar schonk het AntilliaansDagblad aandacht aan het bouwen van een houten huis op Bonaire in Ramsar Lac 199 (Troca Suelto 5-G-33). Waar staan we nu, inmiddels negen maanden verder, de vergunning voor de bouw van het houten huis is nog niet afgegeven maar er zijn wel een aantal (bouw)aanvragen voor het betreffende gebied Ramsar Lac 199 bijgekomen.
Er liggen op dit moment aanvragen voor een bouwvergunning voor de bouw van een betonnen woning (Troca Suelto 5-G-28), een betonnen appartementencomplex, twee verdiepingen en acht appartementen (Kaminda Sorobon 64), een windsurfschool (Sorobon), waarvoor nu een startnotitie MER ter inzage ligt. Daarnaast is er zeker nog één, mij bekende, slapende bouwvergunning voor 32 appartementen aan de Kaminda Sorobon.
Het Verdrag van Ramsar is gericht op het behoud van watergebieden van internationale betekenis, met name als verblijfplaats voor watervogels. Een belangrijke verplichting van de partijen bij het Verdrag van Ramsar is het aanwijzen van deze watergebieden (artikel 2). Het verdrag geeft een aantal criteria voor aanwijzing van watergebieden, te weten hun internationale betekenis in ecologisch, botanisch, zoölogisch, limnologisch of hydrologisch opzicht.
De verdragspartijen hebben vervolgens een verplichting om voor deze gebieden hun ruimtelijke ontwikkelingsplannen op zodanige wijze te formuleren dat het behoud en verstandig gebruik (‘wise use’) van dergelijke gebieden worden bevorderd. ‘Wise use’ van wetlands is het behoud van hun ecologische karakter, bereikt door de implementatie van ecosysteembenaderingen, in de context van duurzame ontwikkeling. Met ‘in de context van duurzame ontwikkeling’ is bedoeld om te erkennen dat, hoewel sommige ontwikkeling van wetland onvermijdelijk is en dat veel ontwikkelingen belangrijke voordelen voor de samenleving hebben, ontwikkelingen op duurzame manieren kunnen worden gefaciliteerd op duurzame wijze die in het kader van het verdrag zijn uitgewerkt. Het is niet juist om te impliceren dat ontwikkeling een doelstelling is voor elk wetland.
Duurzame ontwikkeling moet voldoen aan de behoeften van het heden zonder het vermogen van toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen. (UN World Commission on Environment and Development. 1987, Our common future). Ramsar Lac 199 dreigt volledig ten onder te gaan aan ontwikkelingsdrang. Waar de overheid de beschermer van het Ramsargebied zou moeten zijn is deze overheid meer de helpende hand. Bouwen wordt op Bonaire nog steeds gezien als de ultieme vooruitgang. Zienswijzen belanden bij R&O, onder het mom van ‘we nemen het mee bij de beoordeling’, in het ronde archief en de ontwikkelaars lijkt geen strobreed in de weg te worden gelegd. Bij een vergunning aanvraag van mei 2022, Kaminda Sorobon 64, wordt een MER aangeleverd van meer dan tien jaar oud destijds uitgevoerd ter verkrijging van de (slapende) vergunning, 32 appartementen Kaminda Sorobon.
Bouwvergunningaanvragen voor Ramsar Lac 199 volgen elkaar steeds sneller op. Van zowel gebouwen van volledige betonconstructies zoals het appartementencomplex en het huis als de duurzamere constructies zoals de windsurfschool. Reden genoeg om de Ramsarorganisatie wederom te benaderen na mijn eerdere contact eind 2021 nu met het verzoek om als Ramsarorganisatie een eigen onderzoek te starten. Op 27 juli jongstleden heeft de Ramsarorganisatie per e-mail informatie opgevraagd bij RCN, op 9 augustus een herhaald verzoek. Tot op heden nog geen reactie ontvangen. Het bekende verhaal, niet reageren, gaat wel voorbij. We gaan het zien of en hoe de Ramsarorganisatie dit oppakt.
Er zijn mensen die stellen dat wetlands die vallen onder Ramsar goed beschermd zijn. Was het maar zo eenvoudig. Er komt meer bij kijken dan het aanwijzen van een gebied om het te beschermen opdat deze natuur ook kan bijdragen aan het welzijn van toekomstige generaties. Het is makkelijk om te zeggen dat een ander c.q. organisatie de verantwoording heeft of moet nemen voor de bescherming van de natuur, immers als de natuur dan verdwijnt ligt het niet aan het gebrek van de eigen inspanning. Natuurorganisaties hebben wij genoeg op Bonaire. Iedere organisatie is druk met zijn eigen diertje en/of plantje. Beschermen van de natuur blijkt te (politiek) gevoelig om zich daar echt voor in te zetten en buiten de gebaande wegen te treden. Men wil de goede relatie met het OLB niet op het spel zetten, dan maar de toekomst van onze kinderen… Beschermen van de natuur (op Bonaire) zodat deze behouden blijft voor onze kinderen en de kinderen van onze kinderen komt op ons zelf neer, op u en op mij. Zijn wij goede voorouders?
Wilma Nijland
Bonaire
