Nieuws

Volk van Curaçao, medeburgers, goedenavond,

10 jaar. Vandaag, op 10 oktober 2020, is het 10 jaar geleden dat we de Nederlandse Antillen verlieten en dat Curaçao een autonoom land werd binnen het Koninkrijk der Nederlanden.

Sta me toe om even terug te gaan naar 10 jaar geleden. Na een periode van intensieve en constructieve onderhandelingen, dankzij de inspanningen van verschillende leiders in de periode van voorbereiding, kwamen de landen tot een akkoord over een nieuwe constellatie binnen het Koninkrijk der Nederlanden. In 2009 maakte onze gemeenschap een keuze en bevestigde dat wij voor onze eigen belangen en verplichtingen wilden zorgen in een autonome vorm. Met dit mandaat gingen we aan de slag gegaan om deze wens binnen een jaar, op 10-10-10, werkelijkheid te maken.

 

Zo heerste 10 jaar geleden, toen het moment kwam, grote hoop op een nieuw begin, een nieuwe weg voor ons land.

Vandaag vragen velen van ons zich af of het een dag is om te herdenken of te vieren?

Op deze momenten heerst bij veel burgers de vraag …is er hoop of heerst er teleurstelling?

Als je het mij vraagt, is het eerlijke antwoord dat het allebei is. In de eerste plaats, het afgelopen decennium evaluerend, denk ik dat het op zijn plaats is om ons af te vragen of deze hoge verwachtingen van de ene kant realistisch waren, maar nog belangrijker om te reflecteren op wat we zelf gedaan hebben om alles waar we op hoopten te realiseren.

De realiteit is:

• Onze structurele uitdagingen zijn niet wezenlijk verdwenen;
• Onze economie is niet automatisch sterker geworden;
• Gedeeltelijke schuldsanering heeft ons niet van onze verantwoordelijkheid ontslagen om serieus en integer aandacht aan onze financiën te besteden;
• Het samenvoegen van 2 bestuursniveaus heeft niet geresulteerd in een culturele transformatie in de organisatie van het overheidsapparaat;
• Corruptie is niet in vergetelheid geraakt;
• Onze politieke verschillen blijven overheersen bij de focus op ons land.

 

In de laatste 10 jaar is ons bestuur verschillende keren op de proef gesteld:

• We hebben de moord op een politieke leider gekend;
• We hebben verschillende politici gekend, die een straf opgelegd kregen voor een delict;
• We hebben een Regering gekend, die niet af wilde treden na een motie van wantrouwen, een Parlement dat geen quorum wilde vormen voor de eedaflegging van een wettelijk gekozen kandidaat;
• Na 3 verkiezingen, ben ik de achtste Minister President in 10 jaar, en er zijn ministeries die zelfs nog vaker van Minister zijn gewisseld.

Deze politieke instabiliteit, onafhankelijk van de oorzaak, draagt niet bij aan de vooruitgang van ons land en heeft ons afgeleid van een werkelijke focus op en aandacht voor de uitdagingen waarmee we al geconfronteerd werden en alle crises  die erbij zijn gekomen in deze laatste tien jaren.

Daarnaast moeten we ons ook realiseren dat we een klein land zijn met beperkte middelen, met een zeer kwetsbare economie. De verschillende crises die ons land heeft doorgemaakt: een financieel-economische crisis door de impact van Venezuela, de raffinaderij en nu door een pandemie, illustreert allemaal hoeveel invloed externe elementen kunnen hebben op een eiland:

• Onze financiële sector, een economische pilaar gedurende vele jaren, is nu geconfronteerd met een competitievere globale arena met wijzigingen van internationale wetten;
• Onze energie-industrie: de kracht voor ontwikkeling van ons land gedurende de laatste honderd jaar, heeft die kracht niet meer. En dat heeft een grote impact op veel gezinnen, verschillende lokale bedrijven en als gevolg hiervan het inkomen dat de Overheid moet genereren, om te kunnen blijven investeren in ons land;
• De pilaar van het toerisme is er één met veel potentieel, maar ook één die gevoelig is voor de impact van ontwikkelingen die we niet in de hand hebben, zoals een pandemie.

Waarom is het belangrijk om bij deze ontwikkelingen stil te staan?

Alleen een eerlijke reflectie kan ons verzekeren om hieruit lering te trekken voor verdere vooruitgang om te komen tot een betere toekomst. We kunnen alleen begrijpen waar we staan in het heden, als we de lessen uit ons verleden het hoofd bieden en analyseren om zo de noodzakelijke keuzes te maken voor onze toekomst.

Dat is de definitie van autonomie. Autonomie betekent keuzes maken en leren van deze keuzes. Het is de vaardigheid om onszelf kritisch te analyseren zodat we kunnen herkennen waar we met elkaar tekort schieten, waar er mogelijkheden zijn om te leren en te groeien en om ook om samen te werken met anderen zodat we vooruit kunnen komen.

Autonomie is de waarde die we onszelf en ons land geven. Het is niet iets wat vastgelegd of verankerd is, het is iets dat leeft en in ontwikkeling is en dat afhankelijk is van hoe IEDER van ons hier dagelijks inhoud aan geeft.

Onze autonomie leeft in onze gedachten en krijgt vorm door onze daden als burgers. Het is sterk afhankelijk van onze eigen ambitie, vastberadenheid en moed. Het is een proces dat we samen moeten doorlopen, om zo het Curaçao waar we naar streven, te realiseren. 

Het is aan ons, burgers en leiders van alle sectoren, om tegenslagen te blijven omzetten in nieuwe kansen, om de volgende tien jaar als autonoom land beter te laten zijn dan de afgelopen tien jaar.

Het is aan ons om onzekerheden te veranderen, ook teleurstellingen, in versterking van onszelf om welke crisis of barrière dan ook samen, als natie, te overstijgen. Want hoewel we de laatste tien jaar veel uitdagingen hebben gekend, hebben we toch enige stappen voorwaarts gezet en is er licht aan de nieuwe horizon:

• Toeristen die geïnteresseerd zijn om naar Curaçao te komen hebben een meer uitgebreide keuze uit hotels die geopend zijn, zoals Corendon en Mariott en anderen die de deuren blijven openen, daarmee meer werk voor Curaçao creërend;
• Ons dok is zeker gesteld en werkt vanuit de Sint Annabaai zodat onze maritieme en logistieke markt blijft floreren;
• Ons vliegveld is gerenoveerd en blijft ondanks COVID-19 strategische kansen onderzoeken;
• Ondanks het lange traject en de aanvullende onkosten, hebben we één van de best toegeruste ziekenhuizen in de Caraiben en zitten we in een veranderproces voor verbetering van onze gezondheidszorgsector;
• Onze eigen mensen, jongeren en volwassenen, leiden de beweging voor een meer moderne en bloeiende landbouwsector;
• Het Curaçaose volk zal nieuwe en levendige recreatieparken leren kennen bij Marie Pampoen, het Rif en Zakito (Koredor) en er is ook zicht op een nieuwe Curaçaose dierentuin;
• Alleen al in de laatste drie jaar is de bouw van in totaal 1.000 van de 5.000 huizen geïnitieerd, als het begin van het woningbouwproject bij Wechi;
• Investeerders, gefaciliteerd door ons investeringsteam, blijven interesse vertonen om te investeren, onder andere in Plaza en Scharloo, maar ook in Mambo en Santa Martha;
• Niet alleen blijven onze sporters uitblinken, geschiedenis schrijvend in honkbal en voetbal, maar ook onze creatieve ondernemers vinden hun weg naar de internationale markt met film, muziek en videoclips;
• We blijven op zoek naar een partner als operator, om onze raffinaderij voort te zetten moderne en schone bedrijfsvoering, Intussen werken we met het gerenommeerde instituut TNO aan een nieuwe horizon: met de blik op de toekomst creëren we innovatieve en duurzame activiteiten, industrieën en werkgelegenheid in het gebied rond het Schottegat.

We zijn nog steeds een land in ontwikkeling en ontwikkeling gebeurt niet van vandaag op morgen. Ik ben ervan overtuigd dat we alle ingrediënten hebben om succesvol te zijn: Talent, creativiteit en weerbarstigheid.

Aan het begin van dit jaar heb ik jullie gevraagd om met mij te visualiseren: waar zal je in 2030 zijn en welke dromen zal je gerealiseerd hebben voor jezelf en je land?

Niettegenstaande de zware klap van COVID-19, blijf ik het Curaçao van 2030 voor me zien: een sterke gemeenschap met weerbare burgers, een creatieve en innovatieve natie in elke zin, met welzijn voor allen, een duurzaam bestaan levend!

En we kunnen hierin slagen, door conflicten en tegenstellingen achter ons te laten en te focussen op wat ons samen verbindt. We moeten erkennen dat ondanks al onze meningsverschillen of ideologische verschillen, we één gemeenschappelijk doel hebben: ons land.

Met medeleven, begrip en empathie kunnen we wat er in onze richting komt het hoofd bieden. Als COVID-19 ons ergens aan herinnerd heeft, is het wel de waarde om er voor elkaar te zijn en te doen wat er binnen je mogelijkheden ligt om onze naaste te helpen.

Dit land steunt op de kracht van de vereniging van ons volk en onze vaardigheid om samen te werken voor het voordeel van ons allemaal: Samenwerking hier op Curaçao, in de regio, wereldwijd en binnen het Koninkrijk.

Want autonoom zijn, betekent niet geïsoleerd zijn. Tien jaar geleden koos onze gemeenschap voor een basis van samenwerking met andere landen in het koninkrijk. Bij verschillende gelegenheden en op verschillende niveaus zijn de overheden, burgers en ondernemers uit de verschillende landen bijeengekomen en hebben ze ook daadwerkelijk samengewerkt.

De drie Caribisch landen: Aruba, Sint Maarten en Curaçao hebben in 2019 het akkoord van Savaneta ondertekend en zich vastgelegd op uitwisseling en het zoeken naar samenwerking. In 2019 is een ‘4 landen overleg’ geïnitieerd over onderwijs en volksgezondheid, wat zijn vruchten afwerpt. We hebben ondernemingsmissies uit Nederland naar Curaçao en vise versa georganiseerd. Met Bonaire hebben we de banden versterkt met een zusterschap akkoord.

Dit alles is een begin. Maar zeker in deze tijd realiseren we ons dat we nog een lange weg te gaan hebben om een sterkere alliantie te smeden en inhoud te geven aan wat het Koninkrijk voor ons kan betekenen zodat we allemaal de Nederlandse nationaliteit delen. Om de kracht van ons Koninkrijk te realiseren, moeten we werken aan relaties die verder gaan dan alleen wettelijk constitutioneel en er moet een wederzijds belang zijn om in dialoog te gaan en samen te werken op ieder moment.

Gebaseerd op ons principe van dialoog en samenwerking, verankerd in ons Statuut, is de Curaçaose Regering in de afrondende fase van het overleg met de Nederlandse regering om de noodzakelijke steun te ontvangen voor ons herstel van de impact van de crisis van COVID-19, zodat we kunnen investeren om in de toekomst weerbaarder zijn.

Tien jaar verder staan we op het volgende kruispunt. Laten we kiezen voor een nieuwe etappe om en het beeld van de komende tien jaar te veranderen. Om gebruik te maken van de gelegenheid die het vormen van een deel van het Koninkrijk ons biedt en ons eigen land verder te versterken. Om te investeren in modernisering van ons onderwijs en in een beter welzijn voor de mensen, de burgers. Laten we dit op eigen kracht doen, met onze wensen, ons belang en onze eigen verantwoordelijkheid op ons nemend.

Deze nieuwe etappe is cruciaal voor ons land. Laten we buiten de kaders denken waar we aan gewend zijn, zodat we de richting kunnen veranderen en het algemeen welzijn kunnen realiseren.

Ik kijk met groot optimisme naar de toekomst. Laten we durven te dromen hoe we onze collectieve visie en gemeenschappelijke doelen realiseren voor onszelf en toekomstige generaties Curaçaoënaars.

We zijn één land, één volk. Een natie is net zo sterk als de overtuiging van haar burgers. Een natie gaat vooruit met de belofte van haar gemeenschap.

Mijn land is een weerbaar land en ik beloof dat ik blijf vechten om mij nog sterker dan wat ik al op mijn weg kreeg, in te zetten om het maximale potentieel van Curaçao te realiseren … Wat beloof jij?

Leve ons land, Leve Curaçao, vandaag en altijd.