‘We straalden uit: wij zijn coronavrij. Nu blijkt dat ook Curaçao de vijand niet kon weerstaan’

Kees, we spraken je twee maanden geleden voor het laatst. Je vroeg je toen af of er maandelijks tienduizend toeristen naar Curaçao zouden komen. Is je voorspelling uitgekomen?

‘Dat vertel ik je zo. Eerst wil ik je de laatste coronastand van zaken geven. Sinds vrijdag weten we dat we hier als het laatste Gallische dorpje toch de vijand niet hebben kunnen weerstaan. We zijn ten prooi gevallen aan een paar lokale besmettingen en dat heeft veel veranderd.

‘Curaçao was er in februari vroeg bij met zijn strenge lockdown. Vier maanden lang was het hier rustig. Er kwam bijna niets van buiten naar het eiland toe, de paar coronagevallen die we hadden waren traceerbaar. En ineens, afgelopen vrijdag, een dag nadat de scholen weer open waren gegaan: een coronageval waarvan de bron niet meer te achterhalen viel. Twee dagen later: vier gevallen. Nu: twaalf. Dat zijn onvergelijkbare aantallen met Nederland, hier wonen natuurlijk ook veel minder mensen, maar toch. Dit voelt voor Curaçao alsof we een nieuwe fase ingaan.

‘We hadden toch het idee dat we het beste meisje van de klas waren. Dat straalden we ook uit: kom vooral naar ons toe, wij zijn coronavrij. En nu moeten we afwachten welke onrustbarende vormen dit aanneemt.’

Leg eens aan een Nederlander uit: hoe was het om maandenlang te leven op een plek waar amper besmettingen zijn?

‘Verdomde leuk, eigenlijk. De anderhalvemetersamenleving voelt voor mij toch als een contradictio in terminis: samen leven en tegelijk afstand moeten houden. De mensen waren hier ontspannen, na die strenge lockdown. Er waren zeker nog regels, en als ik iemand voor het eerst ging ontmoeten, vroeg ik: wat is uw coronaprotocol? Wilden ze een elleboog geven, dan was dat prima. 

‘Maar iedereen was na die ontzettend strenge lockdown blij elkaar weer te kunnen zien. Er werden weer handen geschud, er werd weer gekust. Men zat gezellig bij elkaar. Niemand deed daar moeilijk over. En de mensen van de gezondheidszorg lieten zich er ook niet over uit: we hadden toch bijna geen corona hier. Dat discours is nu wel omgeklapt.

‘De Jaap van Dissel van Curaçao, Izzy Gerstenbluth, zei dinsdagmorgen nog: laten we rustig blijven, paniek is de grootste vijand van de publieke gezondheid. In het straatbeeld zie je ook nog weinig verandering. Maar op sociale media gaan mensen toch los over het feit dat we in deze fase zijn beland.’

Wat betekent het oplopende aantal besmettingen voor de mensen die naar Curaçao willen op vakantie?

‘Om op je eerste vraag terug te komen: de tienduizend toeristen waarvan ik me afvroeg of die in juli zouden komen, zijn hier niet geweest. De meerderheid bestond uit mensen die hun familie hier bezochten en die hun tweede huis kwamen besnuffelen. Druk in de hotels was het zeker niet.

‘Of Curaçao voor Nederlanders nog veilig is? Gerstenbluth draait die vraag om: is het nog wel veilig voor mensen hier om naar Nederland te reizen? Dat is een heel slim antwoord. Gerstenbluth is hier een fenomeen, een eilandskind dat een schat aan ervaring combineert met een onverwoestbaar en zeer scherp gevoel voor humor. Hij heeft lak aan autoriteit. En enorm veel geduld om de mensen, die natuurlijk niet allemaal medisch geschoold zijn, voor de 348ste keer uit te leggen hoe het zit met de cijfers en de maatregelen.

‘Gerstenbluth heeft niet gezegd dat de grens dicht moet. Hij weet ook dat Curaçao het beetje geld dat binnenkomt via de Nederlandse toeristen, hard nodig heeft om te overleven. Economisch was het noodzakelijk om de grenzen op 1 juli weer te openen. En met het reizen binnen die koninkrijksbubbel was het best overzichtelijk. Al besloot Curaçao al vrij snel om mensen uit Sint-Maarten en Aruba te weren. Die landen deden het ook goed, maar het openen van de grenzen is daar toch een kantelpunt geweest.’

Waarom deed Curaçao het beter dan die twee eilanden?

‘Aruba heeft veel Amerikaanse toeristen en had een superspreading event, ik geloof door een dj van buiten het eiland die op een feest had gedraaid. Sint-Maarten heeft zijn Franse deel waar veel mensen binnenkwamen. Nu heeft Aruba 1.160 gevallen en Sint-Maarten 244, terwijl Aruba vijftigduizend inwoners minder heeft dan Curaçao (160 duizend mensen, red.). En op het Nederlandse deel van Sint-Maarten wonen zo’n veertigduizend mensen. Bonaire doet het trouwens wel uitstekend.

‘Ik denk trouwens niet dat de mensen op Aruba en Sint-Maarten veel minder discipline hebben dan op Curaçao. Maar de combinatie van moed, geluk en beleid heeft hier goed uitgepakt.’

Maak je je zorgen over wat jullie nu te wachten staat?

‘We moeten het allemaal opnieuw leren. We hebben bewezen dat we het kunnen, omgaan met alle beperkingen. Nu moeten we weer laten zien dat we ook voor elkaar bereid zijn dit te doen. Door de strengheid te vinden en niet meteen alle joie de vivre te verliezen. En de hoop te houden dat ook dit voorbijgaat.’

Kan de komst van Guus Hiddink als bondscoach nog een prettige afleiding zijn?

‘Ja, daar moeten we het ook over hebben. De vorige bondscoach, Remko Bicentini, heeft onlangs gezegd dat hij door de bond en door Hiddink een beetje is bedonderd. Hem is, zo zegt hij, nooit verteld dat ze zo serieus met Hiddink als bondscoach bezig waren. Hij heeft ook in de media moeten lezen dat hij geen bondscoach meer is. Dus dat balletje zal hier nog wel even rollen.

‘Hiddink heeft geloof ik ook gezegd: ik wacht nog even met mijn handtekening tot de lucht op Curaçao een beetje is geklaard. Iedereen was zeer in zijn nopjes met de prestaties van het elftal, dat heeft Bicentini goed gegaan. Ik denk dat Hiddink dat inmiddels ook wel heeft begrepen.’