Curaçao koerst weg van Nederland

De verkiezingen op Curaçao hebben geleid tot een aardverschuiving in de politiek verhoudingen. Niet alleen op Curaçao zelf, maar naar verwachting ook met Nederland. De oppositiepartij MFK, opgericht door de voor corruptie veroordeelde Gerrit Schotte, won vrijdag met overmacht. De partij wordt nu geleid door Gilmar ‘Pik’ Pisas. 

Negen van de 21 zetels kreeg de partij toebedeeld en dat was vooral het gevolg van het restzetelsysteem op het eiland. Op eigen kracht haalde de MFK vijf zetels, maar door de versplintering van kleine partijen kreeg de partij er vier restzetels bij.

Een belangrijk thema tijdens de verkiezingen was het zogenoemde Coho, afkorting voor het Caribisch Orgaan voor Hervorming en Ontwikkeling. Dit door Nederland geïnitieerde ontwikkelingsprogramma is een antwoord op de noodkreet van Curaçao als gevolg van de wereldwijde coronapandemie. Nederland wil Curaçao daarmee weerbaar maken, maar de MFK en veel andere partijen in de verkiezingen zien deze hulp als Nederlandse bemoeienis en een aantasting van de autonomie.

Niet echt een alternatief

De partij van Pik Pisas heeft niet echt een alternatief, maar wil heronderhandelen met Den Haag over de voorwaarden die gekoppeld zijn aan het coronasteunpakket. De kans dat Nederland daar in meegaat lijkt nihil. Zeker niet nu de MFK aan de macht komt. Den Haag is nog niet vergeten hoe de partij van Gerrit Schotte het eiland in grote schulden stak. De voormalige premier mag dan niet meer verbonden zijn aan deze partij na zijn veroordeling voor ambtelijke corruptie en witwassen, maar zijn partij werd in 2017 door Nederland op de vingers getikt met een ‘aanwijzing’. Daarmee kan van buitenaf beleid worden afgedwongen.

In zijn verkiezingsrede dit weekend, toen de overwinning hem niet meer kon ontgaan, zei Pisas dat hij wil gaan regeren met nieuwkomer PNP. De Nationale Partij is een van de oudste in Curaçao, maar kreeg bij de vorige verkiezingen geen zetels. Nu behaalde de partij vier zetels en is daarmee de gedoodverfde coalitiegenoot. Beide partijen vinden elkaar blindelings in hun gezamenlijke afkeer tegen al te sterke Nederlandse bemoeienis.

Van coalitie naar oppositie 

De oude coalitie tussen PAR, van premier Eugene Rhuggenaath, en partij MAN van Steven Martina, verloor vrijdag in één klap vijf zetels en moet de komende jaren met zes zetels oppositie voeren. Theoretisch zouden beide partijen met alle andere partijen een meerderheid kunnen vormen, maar dat lijkt uitgesloten.

Op voormalig coalitiegenoot MAN na wil niemand met de PAR regeren. De partij lijkt te zijn afgestraft door de kiezers vanwege haar omgang met andere partijen tijdens haar regeringsperiode. Winnaar MFK verweet de partij dat ze de afgelopen vier jaar haar eigen koers is gaan varen zonder rekening te houden met de minderheid. Vragen werden niet beantwoord en verzoeken om te vergaderen niet gehonoreerd.

Parlementaire boycot

Dat leidde twee keer tot een parlementaire boycot, geleid door MFK-leider Gilmar Pisas. Twee tussentijds zetelwisselingen bij de PAR werden gebruikt om vergaderingen niet door te laten gaan. De boycot luidde uiteindelijk tot een ingreep van Den Haag met opnieuw een zogeheten aanwijzing. Politiek gezien geen schoonheidsprijs, maar de kiezer beloont de handelswijze van de MFK nu dubbel en dwars.

De uitslag van deze verkiezingen betekent het einde van een aantal partijen in de Staten. Het meest opmerkelijke afscheid is dat van de Pueblo Soberano. Die partij is acht jaar na de moord op haar partijleider Helmin Wiels helemaal verdwenen. Destijds was de partij nog de grootste met bijna evenveel stemmen als MFK nu.

Lees ook:

Met de verkiezingen in zicht, schaart politiek Curaçao zich achter het homohuwelijk

Politieke partijen op Curaçao spreken zich uit voor het homohuwelijk, maar het is de vraag wat van die belofte na de verkiezingen overblijft.