WILLEMSTAD – “Er is te weinig oog voor de problematische situatie waarin veel kinderen opgroeien op Bandabou.” Dat zegt Jahaira Muzo, bestuurslid van Plataforma Bandabou en projectleider bij de stichting Mangusá.
De situatie op Bandabou, het landelijke deel ten westen van Curaçao, is al jaren onder de maat. De werkloosheid en armoede zijn alarmerend hoog. “Voor Covid was de situatie al behoorlijk slecht, maar de pandemie heeft het alleen maar erger gemaakt”, vertelt Muzo.
Bij het pop-up winkeltje van 34-jarige Moriënne Leitoe van stichting De Ladder kunnen bewoners gratis kleren afhalen. Ze vertelt over de armoede:
Tekst gaat verder onder de video
door Kim Hendriksen
Vaak aan de bel getrokken
Volgens Muzo is er te weinig aandacht vanuit de politiek om iets te doen, terwijl de situatie voor veel gezinnen alarmerend is. “We hebben al zo vaak aan de bel getrokken, we weten niet meer wat we moeten doen om hulp te krijgen.”
Tijdens de eerste lockdown zijn veel mensen hun baan verloren en zijn ze afhankelijk geworden van voedselpakketten. Muzo: “Veel mensen op Bandabou werkten in de horeca en in het toerisme, juist deze groep is als eerste op straat gezet toen de pandemie intrede deed.”
‘Er zijn veel jongeren met hele goede ideeën maar geen begeleiding’
– Jahaira Muzo van Plataforma Bandabou en stichting Mangusá
Volgens de projectleider is er de afgelopen jaren niks gebeurd op het terrein van maatschappelijke ontwikkelingen. “Er zijn veel jongeren met hele goede ideeën, maar er is geen geld om hen te begeleiden zodat ze voor zichzelf kunnen zorgen. Er is bijna geen maatschappelijke begeleiding en geen sociaal werkers. We zouden er graag minimaal twee maatschappelijk werkers hebben om de mensen te begeleiden.”
Voor het eind van het jaar heeft de stichting verschillende scholen bezocht en met de directies gesproken om te kijken wat de grootste hulpvraag is. Muzo: “Wat we horen uit de gesprekken die we hebben gevoerd, is dat er veel armoede is. De leraren zijn vooral bezig met het oplossen van de problemen van de kinderen. Hieraan zijn ze de meeste tijd kwijt, waardoor hun core business – namelijk lesgeven – op de achtergrond komt te staan.”
‘Te weinig steun thuis’
Lisette Marlin is directeur op de lagere school Don Sarto in het dorpje Soto op Bandabou. Zij herkent het dat de leerkrachten veel tijd kwijt zijn aan bijvoorbeeld opvoedkundige taken in plaats van aan het lesgeven zelf. “Veel kinderen krijgen thuis niet de steun die ze nodig hebben, zoals hulp bij het maken van huiswerk of de kinderen motiveren dat school belangrijk is. Dat krijgen ze van huis uit niet mee, met alle gevolgen van dien. Want de resultaten zijn niet wat we zouden willen.”
Werkloosheid is een groot probleem in de buurt. “Veel wijken in Soto hebben het heel moeilijk. Wij zien dat ook terug in de wijk van onze school. Ik weet ook dat er andere wijken in de buurt zijn, waar de armoede nog hoger is.”
‘Na de verkiezingscampagne zie je de politici nooit meer op Bandabou’
Lisette Marlin, schooldirecteur in Soto
Er is volgens de schooldirecteur ook weinig te doen voor de jongeren, niks om ze te helpen zichzelf te ontplooien. “Veel ouders kunnen het zich niet veroorloven om hun kinderen op muziekles of sport te zetten. Als je een verandering wil brengen op Bandabou, moet je met programma’s komen om deze jongeren te vormen.”
Meer maatschappelijk werkers nodig
Zij zou ook graag zien dat er maatschappelijk en sociale werkers in de wijken ingezet worden. “Wij hebben een keer per week op onze school een maatschappelijk werker. Maar voor een school met veel problemen is dit niet genoeg. Daarnaast zouden die maatschappelijk werkers ook in de wijken moeten omdat vaak het hele gezin baat heeft bij begeleiding.”
Zowel de schooldirecteur als projectleider Muzo zeggen dat er al vaak aandacht is gevraagd voor de situatie. Maar zegt Marlin ook: “Tijdens de verkiezingen komen ze allemaal hier en campagne voeren, maar daarna zie je ze nooit meer.”
