Het geluk en de rafels van alledaags Curaçao

Op Caracasbaai, Curaçao, zie je ze elk weekend: de families die hun halve keuken meenemen om een dag door te brengen aan het strand. „Middle class, lower class, latino’s, oud en jong – alles zit er door elkaar”, zegt filmmaker en fotograaf Selwyn De Wind. Een dag van tevoren kokkerellen de Curaçaoënaars, zegt hij. Met het woord ‘barbecue’ doe je het wekelijks terugkerende tafereel tekort.

Op de tentoonstelling Kòrsou – Curaçao. Stemmen van toen, mensen van nu in het Nationaal Archief in Den Haag is een selectie van het omvangrijke oeuvre van De Wind te zien. Waaronder de ‘baaifoto’ met vijf aanstekelijk lachende vrouwen op gammele stoelen, met glazen pink moscato. „Het is een van mijn favoriete foto’s”, zegt De Wind, „omdat het simpele geluk ervan afspat. Want hoe arm je ook bent, die baaidag is een soort recht op Curaçao.” Met zijn Fujifilm medium format-camera rijdt hij al jaren over het eiland. „Niet dat ik altijd op zoek ben”, zegt De Wind. „Maar ik wil niet met lege handen staan als ik op iets moois stuit.” Zoals de drie jongeren die in Otrabanda, een wijk in hoofdstad Willemstad, op een grote gele steen zaten. Sokken met slippers, mobiele telefoon binnen handbereik. „Je ziet op Curaçao bijna nooit meer jongeren chillen op straat”, zegt hij. „Óf ze zitten thuis achter hun computer, óf ze zitten in hun auto. De straat is het domein van oudere mannen.”

Op de expositie zijn 28 foto’s te zien. Alles bij elkaar is het een mooie dwarsdoorsnede van de eilandbewoners: de oudere Colombiaanse vrouw die loterijtickets verkoopt aan de drukke verkeerswegen. Het echtpaar dat in Marshe Bieu, een overdekte markt, aanvalt op een bord met typisch Curaçaos eten, ooit dagelijkse kost van tot slaaf gemaakten. De man die na jaren trouwe dienst bij de Isla-olieraffinaderij zijn baan verloor, maar wel moest meehelpen bij de aanleg van een terminal voor het nieuwe gasbedrijf waar hij geen baan kon krijgen. De enige dakloze in de gegoede wijk Mahaai. De Dominicaan die als illegaal naar het eiland kwam en een eigen kapperszaak begon. De joodse ondernemer die snorkels en kajaks verhuurde nog voor toeristen Curaçao massaal ontdekten.

Tijdens het fotograferen gebruikt De Wind bijna altijd een flits, vertelt hij, ook overdag. Die houdt hij dicht bij zijn camera. „Zo laat ik de rauwe werkelijkheid zien. Mensen met al hun oneffenheden.”

De tentoonstelling Kòrsou – Curaçao. Stemmen van toen, mensen van nu is nog te zien t/m 23 oktober in het Nationaal Archief, Prins Willem-Alexanderhof 20 in Den Haag.