Direct naar artikelinhoud
AnalyseVenezuela

Triomfantelijke terugkeer in Venezuela geeft Guaidó nieuw elan

Met zijn terugkeer in Venezuela maakte Juan Guaidó maandag een lange neus naar het socialistische regime van Nicolás Maduro. Het geeft de zelfbenoemde interim-president nieuw elan, na zijn mislukte poging humanitaire hulp het land in te krijgen. 

Juan Guaidó met zijn vrouw Fabiana Rosales, bij zijn terugkeer maandag in Caracas.Beeld AFP

Blakend van zelfvertrouwen arriveerde Guaidó maandag op het internationale vliegveld van Caracas. Tien dagen eerder was hij op illegale wijze de grens met Colombia overgestoken, daarmee een uitreisverbod van de autoriteiten negerend. Ondanks een arrestatiebevel liep Guaidó maandag ongestoord langs de migratie-autoriteiten, om zich vervolgens als volksheld te laten toejuichen door zijn aanhangers.

Dinsdag had Guaidó een ontmoeting met vakbonden voor ambtenaren en staatsbedrijven. Na afloop liet hij weten dat een nationale staking in de publieke sector op handen is. De details van de acties zullen in de komende dagen worden uitgewerkt door de vakbonden. Guaidó beloofde ook een amnestieregeling voor ambtenaren die Maduro de rug toekeren: ‘We gaan ervoor zorgen dat functionarissen niet langer gedwongen zijn mee te werken met het regime.’

Maduro houdt zich intussen opvallend stil. Op maandag twitterde hij foto’s van een ‘bruisend carnavalsfeest’, dinsdag stond voor Maduro en de zijnen in het teken van het zesjarig jubileum van de dood van zijn voorganger Hugo Chávez. Maar Guaidó’s toenadering tot de publieke sector ligt zeer gevoelig, het is de enige sector die nog komt opdagen op pro-Maduro demonstraties.

Desastreuze gevolgen

In regeringskringen lijkt onenigheid te bestaan over wat te doen met Guaidó. Aan de ene kant staan voorstanders van arrestatie van de oppositieleider. Anderen waarschuwen voor de mogelijk desastreuze gevolgen daarvan: grootschalige protesten en eventueel militair ingrijpen door de Verenigde Staten. Op de lange termijn zal Guaidó vanzelf momentum verliezen, is hun redenatie. Het protest zal uitdoven als er geen doorbraak is.

Er is kans dat ze gelijk krijgen. Want hoewel Guaidó nog altijd grote massa’s op de been krijgt, hebben zijn pogingen om Maduro op de knieën te krijgen nog tot weinig resultaten geleid. Guaidó probeerde eerst de militairen te laten overlopen. Hij beloofde amnestie en zette de bevolking in om de manschappen over te halen. Maar Maduro wist zijn ordetroepen in het stramien te houden.

Plan B was het binnenbrengen van hulpgoederen, grotendeels betaald door de Verenigde Staten. Ook dat mislukte, en de inzet van noodhulp als politiek wapen leverde Guaidó veel kritiek op. Na afloop opperde Guaidó voor het eerst de mogelijkheid van een buitenlandse militaire interventie. Maar afgezien van de VS, die al van het begin af aan de oorlogstrom slaan, bleek er in de regio geen enkele animo voor militair ingrijpen.

Zowel de Latijns-Amerikaanse landen als Europa verwerpen het gebruik van geweld, en pleiten voor een vreedzame uitweg. De vraag is hoe. Maduro zegt open te staan voor dialoog, maar weigert voorwaarden vooraf te accepteren. De oppositie wil alleen om de tafel als Maduro’s aftreden en nieuwe presidentsverkiezingen op de agenda staan.

De zelfbenoemde interim premier Juan Guaidó van Venezuela zwaait naar zijn fans na een toespraak waarin hij wederom het aftreden van Maduro eiste.Beeld AP

Kemphanen

De International Contact Group (ICG), een initiatief van onder meer de Europese Unie, Uruguay en Costa Rica, biedt mogelijk soelaas. De ICG wil met beide partijen afzonderlijk praten, zodat de kemphanen elkaar niet hoeven te ontmoeten of zich naar hun achterban moeten verantwoorden voor onderhandelingen. Het doel is zo snel mogelijk de weg bereiden voor eerlijke en transparante presidentsverkiezingen waarin alle politieke stromingen een plaats moeten krijgen.

Dit initiatief stuit op scepsis van de Verenigde Staten en de radicale tak van de oppositie. Hun doel is het uitroeien van het chavismo en ‘de trojka van de tirannie’, zoals ze de linkse regimes in Nicaragua, Cuba en Venezuela noemen. Donald Trump zette niet voor niets Eliott Abrams aan het hoofd van het Venezuela-dossier. Abrams steunde in de jaren tachtig wrede rechtse dictators in Midden-Amerika, en ziet nu een nieuwe kans om af te rekenen met socialisme op ‘zijn halfrond’.

Het is afwachten welke koers Guaidó gaat varen. Met zijn tour langs regionale bondgenoten nam hij in ieder geval voor de bühne wat afstand van de Amerikanen. Ook zijn handreiking naar de publieke sector wijst erop dat hij de deur wijder openzet voor chavista’s die bereid zijn Maduro te laten vallen. Dat zal in slechte aarde vallen bij de radicale tak van zijn coalitie. Guaidó zal hoe dan ook moeten koorddansen om de gelederen gesloten te houden.

Lees meer

Juan Guaidó wordt als een held onthaald na terugkeer, de gevreesde arrestatie blijft uit
Juan Guaidó is terug aan zet in Venezuela. Blakend van zelfvertrouwen arriveerde de zelfbenoemde interim-president maandagmiddag op het internationale vliegveld van Caracas. De gevreesde arrestatie bleef uit. ‘Welkom president’, zou de dienstdoende migratieagent hebben gezegd. Guaidó stapte rustig in een klaarstaande auto, zette koers naar Caracas en sprak daar een mensenmenigte toe.

Europese Unie sluit militaire actie tegen Venezolaanse president Maduro uit
Het mogelijk afzetten van president Maduro van Venezuela met militaire middelen is voor de Europese Unie (EU) geen optie. Dat zei een woordvoerder van Federica Mogherini, hoge vertegenwoordiger voor het buitenland- en defensiebeleid van de EU, eind februari.

Reportage: Venezolaanse ‘vreemdelingen’ kosten Curaçao geld – en zorgen voor onrust: ‘Wij willen ons geld, nu!’
De enorme cruiseschepen zijn welkom, de bootjes niet. De grote vaartuigen die aanmeren aan de kade van Otrobanda, brengen steeds meer toeristen en dus ook meer deviezen Curaçao binnen. Elders aan de kust komen steeds meer gevluchte Venezolanen aan. Zij kosten het eiland geld, en zorgen voor onrust.