Van onze correspondent
Oranjestad - De regering is begonnen het Sociaal Crisisplan handen en voeten te geven. Deskundige op het gebied van huiselijk geweld, Kirsten Regtop, dringt aan op een systematische aanpak.
Na het bijwonen van een symposium op Aruba, was ze optimistisch over de kansen om tot een goede aanpak te komen. ,,De minister-president van Aruba sprak allereerst de professionals toe. Zij gaf aan dat het noodzaak is om de aanpak van huiselijk geweld door te ontwikkelen. Niet alleen, maar samen gaan zij aan de slag met een sociaal crisisplan om meer te kunnen doen bij ernstige zaken van huiselijk geweld.”
Dat de urgentie door de professionals en de sociaal werkers gevoeld wordt, kan Regtop goed verklaren. ,,In een jaar tijd zijn er meerdere dodelijke slachtoffers te betreuren. De roep om een Meldcode komt vanuit zowel professionals als overheid. Er wordt hard gewerkt door het parlement om deze wet in werking te krijgen, maar dit is tot op heden helaas nog niet gerealiseerd. Met grote belangstelling is dan ook geluisterd naar de informatie over de Meldcode die ik met de professionals gedeeld heb.”
Op Aruba is er een meldpunt waar signalen van kindermishandeling gemeld kunnen worden. (Bureau Sostenemi). ,,Maar net zoals een aantal jaar geleden in Nederland ook het geval was, is er nog geen organisatie waar systemisch gekeken wordt naar geweldsproblematiek binnen het gezin. Dit zorgt er ook voor dat professionals die met kinderen werken te rade gaan bij bijvoorbeeld Fundacion pa Hende Muher den Dificuldad om daar tips te krijgen hoe zij het gesprek met de volwassenen aan kunnen gaan. Maar ook is de kennis over partnergeweld bij deze organisaties nog onvoldoende aanwezig. Ook de hulpverlening aan plegers staat in de kinderschoenen. Er zijn inmiddels een paar mannelijke hulpverleners die hierin wel het voortouw willen en kunnen nemen. Dus het is zeker hoopvol”, aldus Regtop.
Het nadeel van de wijze waarop de hulp echter georganiseerd is, is volgens haar dat professionals keer op keer moeten putten uit hun ervaringskennis. ,,Het systeem lijkt qua samenwerking niet dusdanig georganiseerd te zijn, waardoor deze ervaringen beklijven en besloten blijven in de hoofden van de professionals. Keer op keer moeten zij zoeken naar oplossingen op maat. Daardoor laten de professionals zich echter niet weerhouden. Maar ik zou het de werkers die het al zwaar hebben wel gunnen dat er een systeem is waardoor deze kennis gedeeld kan worden en ook collectief en organisatie-overstijgend geleerd kan worden en initiatieven vanuit de praktijk genomen kunnen worden om beleid te vormen, oplossingen beter vindbaar zijn en bijvoorbeeld wachtlijstproblematiek op vindingrijke wijze aangepakt kan worden. Dus niet alleen dat systemisch, maar ook systematischer gewerkt kan worden aan deze toch al zware problematiek.”
