Een aantal dagen al, circuleert er een foto op sociale media met daarop nieuwe dranghekken bij het Marriott hotel. Onbekenden hebben daar bordjes op vastgebonden met de tekst NO APARTHEID en daaronder de tekst: BW 5 Art – 26, een verwijzing in naar het Burgelijk Wetboek, boek 5 artikel 26. Dat bewuste wetsartikel dat gaat over de stranden der zee en hoe de Curaçaose gemeenschap daarmee om moet gaan.

Opnieuw is er een discussie over de openbaarheid van een strand op Curaçao. Baoase ligt nog maar vers in het geheugen, maar niet zo vers dat we daarvan geleerd zouden hebben. En zeker minister Jezus Leito niet of een van haar ambtenaren, zo blijkt nu in de casus van het Marriott hotel.

Sonesta-strand

Na een nieuwe meting van de erfpachtgrond van het Marriott Hotel op Piscadera Bay, is gebleken dat een deel van het openbare publiekstrand dat bekend staat als het Sonesta-strand, ook deel uitmaakt van het Marriott. Dat houdt in dat een deel van het Sonesta-strand bij het hotel getrokken gaat worden.

Toen dit bekend werd verzekerde de minister van Verkeer, Vervoer en Ruimtelijke Planning, Zita Jesus-Leito dat er genoeg openbaar gratis strand overblijft voor het algemene publiek. Op dit moment is het Curaçao Marriott Beach Resort gesloten vanwege een grondige verbouwing.

De recente afbakening van het terrein door de hoteleigenaren, blijkt geheel conform de meetbrief van 1988 te lopen en kan als een correctie van de terreingrenzen beschouwd worden, zo meldt de Amigoe in de krant van vandaag.

Publiek en overheid

Geen probleem, zou de argeloze lezer denken.

Nee? Toch wel en gelukkig maar dat er nog actievoerders zijn die bordjes ophangen met wetsteksten. Om politici eraan te herinneren dat niet zij, maar het volk gaat over de stranden van Curaçao.

Stranden zijn namelijk van het publiek. Het gebruik ervan door – onder andere – hotels is aan regels gebonden. Aparte regels, die moeten garanderen dat het strand niet zomaar weggekaapt wordt om daarna al dan niet commercieel ontwikkeld te worden.

Juridisch bevinden stranden zich ook op een scheidingsvlak tussen het (internationale) recht van de zee en het (nationale) eigendomsrecht van de grond. De stranden der zee worden in het Burgerlijk Wetboek geregeld in artikel 26 van Boek 5.

Het eerste lid gaat over het vermoeden van eigendom van de overheid. In het geval van het strand van Sonesta is daarover geen discussie: de overheid is eigenaar.

Staten

Het tweede lid is nog belangrijker: beperking van die openbaarheid van de Stranden der Zee door bijvoorbeeld ingebruikgeving of vervreemding moet voorgelegd worden aan de Staten. Die moeten middels een landsverordening bijzondere toestemming verlenen.

Na de verhitte protestacties bij Baoase werd die vraag ook al opgeworpen en nu werp ik hem opnieuw op: heeft Marriott toestemming bij landsverordening gekregen? Was het parlement akkoord met het verkrijgen van een deel van het Sonesta-strand door de hoteleigenaren? De vraag is tamelijk retorisch van aard, verklap ik erbij.

Een eventueel erfpachtbesluit van de overheid, dat geen toestemming van de Staten heeft, kan hersteld worden. ‘Eventueel met terugwerkende kracht. Het besluit is namelijk nietig. Je zult opnieuw goedkeuring moeten vragen aan het parlement.

Wakker

Minister Suzy Römer was wel wakker toen ze op 20 september 2016 een ministeriële beschikking ondertekende, waar onder andere in staat dat Marriott zal toestaan, dat ook anderen dan gasten verblijvende in het hotel, zonder vergoeding gebruik kunnen maken van het strand waarop het erfpachtrecht betrekking heeft.

Het strand, dient vrij, openbaar toegankelijk te zijn. Het is Marriott niet toegestaan het strand door middel van een afrastering of anderszins af te scheiden van aangrenzende stranden.

Dat hek op de foto boven het artikel alleen al, is niet toegestaan. Maar ook enige in bezit of gebruikneming van het strand zal – meetbrief of niet – door het parlement bij landsverordening goedgekeurd moeten worden.

Gedachte

De achterliggende gedachte van de Curaçaose wetgever is dat de stranden van het publiek zijn, daar kom je in beginsel niet aan en daar mag de overheid niet zomaar mee spelen, ook niet ten behoeve van toerisme.

De minister is dus gewaarschuwd: het Sonesta-strand is van het volk. Net als alle andere stranden.

-0-0-0-

Download hier de Ministriële Beschikking van de 20 SEP 2016