Oppositielid Gilber Caro nog steeds spoorloos: ‘Mijn broer is het levende bewijs dat verandering mogelijk is. Daar wordt Maduro zenuwachtig van’

Yeydi Caro maakt zich grote zorgen over haar broer Gilber. Tien dagen geleden ging de 44-jarige parlementariër met een paar vrienden arepas eten in zijn woonplaats Caracas. Ze hadden de typisch Venezolaanse maisbroodjes net achter de kiezen, toen de geheime dienst het restaurant binnen viel en Gilber meenam. Sindsdien is niets meer van de politicus vernomen.

Afgelopen vrijdag trokken de Verenigde Naties aan de bel. ‘De arrestatie van Gilber Caro is in strijd met zijn parlementaire immuniteit’, aldus woordvoerder Ravina Shamdasani. ‘Er is bovendien geen duidelijkheid over zijn verblijfplaats. Dat maakt het een gedwongen verdwijning.’ Dergelijke verdwijningen komen geregeld voor in Venezuela, waar autoriteiten familieleden vaak dagen en soms weken in onzekerheid houden over het lot van arrestanten.

Nu het socialistische regime van Nicolás Maduro in een felle machtsstrijd is verwikkeld met de oppositie, nemen de illegale arrestaties toe. Er zijn inmiddels bijna achthonderd politieke gevangenen, onder hen een aantal prominente politici. Gilber Caro behoort niet tot de top van de oppositie, toch is hij nu al voor de tweede keer opgepakt.

‘Het regime is bang voor Gilber’, zegt zus Yeydi (42). Ze zit op de bank in haar ouderlijk huis in Catia, een achterstandsbuurt in Caracas, waar ze woont met haar moeder en vierjarige zoon. ‘Gilber inspireert sloppenwijkbewoners’, aldus Yeydi. ‘Hij haalt hen over niet te migreren maar te vechten tegen het regime.’ En dat is volgens Yeydi niet de enige verklaring voor Gilbers arrestatie: ‘Mijn broer is het levende bewijs dat verandering mogelijk is. Daar wordt Maduro zenuwachtig van.’

Haar broer is een atypische politicus, en niet alleen omdat hij opgroeide in een sloppenwijk. Gilber was een scharrelaar, zat tien jaar vast voor moord (naar eigen zeggen onschuldig), en zette zich na zijn vrijlating in voor ex-gevangenen en drugsverslaafden. In 2007 wekte hij de aandacht van Leopoldo López, destijds burgemeester van Chacao, een gemeente binnen metropool Caracas. ‘López geloofde in mijn broer’, aldus Yeydi. ‘Hij hielp hem met zijn projecten.’

In 2009 trad Gilber toe tot Voluntad Popular (VP), de partij van López en huidig oppositieleider Juan Guaidó. In 2015 verwierf hij een plaats in het parlement. Bij die verkiezingen behaalde de oppositie een ruime overwinning, voor het eerst sinds de socialisten in 1999 aan de macht kwamen verloren ze hun meerderheid in de Kamer.

President Nicolás Maduro haastte zich het parlement buitenspel te zetten, en maakte daarmee een einde aan de democratie in het land. De oppositie organiseerde in reactie daarop felle demonstraties. In januari 2017 werd Gilber, die actief deelnam aan de protesten, meegenomen door de politie. ‘Ook toen was hij tien dagen van de radar’, aldus zijn zus Yeydi. ‘Achteraf bleek dat ze hem in een hotel hadden opgesloten. Hij kreeg bedorven eten met maden, en werd eindeloos verhoord.’

Graatmager

Gilber kwam in juni vorig jaar weer vrij. ‘Hij kwam graatmager buiten’, aldus Yeydi. ‘Maar hij ging meteen weer aan het werk, dat wekte grote bewondering hier in de wijk.’ Gilber werkt nog altijd met daklozen en verslaafden. Hij helpt hen bij het zoeken naar werk of studie. ‘Maduro paait mensen door geld en eten uit te delen’, aldus Yeydi. ‘Mijn broer leert hen juist onafhankelijk te raken van het regime.’

Yeydi werkt als administratief medewerker op een school, maar door de mega-inflatie is haar maandsalaris nog maar 6 dollar. Haar 22-jarige dochter studeerde bedrijfskunde in Caracas, maar hield het voor gezien omdat ze het hoofd niet boven water kon houden. ‘Ze is naar Colombia gegaan’, aldus Yeydi. ‘Nu werkt ze achter de kassa in Bogotá.’

Yeydi bleef achter met de vierjarige Matias, wiens vader op 34-jarige leeftijd aan een herseninfarct is gestorven. ‘Op het moment dat het gebeurde stond hij al vijf uur in de rij voor eten’, aldus Yeydi. ‘Maar ik weet niet of dat er iets mee te maken heeft.’ Matias kreeg vier maanden geleden een pan kokende olie over zich heen, Gilber bracht het kind naar het ziekenhuis. ‘De beveiliger liet ons niet binnen’, aldus Yeydi. ‘Omdat hij Gilber herkende als oppositielid.’

Pas na uren rondrijden vonden ze een ziekenhuis dat bereid was Matias te behandelen. ‘Ik moest alle medicijnen zelf kopen’, aldus Yeydi. ‘Ziekenhuizen hebben helemaal niks meer.’ Yeydi wrijft zacht over het litteken van haar zoon. ‘Het geneest slecht’, zegt ze. ‘Omdat de juiste zalf niet te krijgen is.’ Valenia, de zwijgzame 80-jarige moeder, kijkt onderzoekend uit het raam. ‘Soms staan er gewapende mannen van het regime voor het huis’, mompelt ze. ‘Die maken foto’s van ons.’

Yeydi houdt ondanks alles de moed erin, een talent dat ze deelt met veel van haar landgenoten. ‘Ik weet zeker dat Gilber snel vrij komt’, zegt ze op vastberaden toon. ‘En ook met Venezuela komt het uiteindelijk goed.’ Ze grijnst breed: ‘Als het Gilber is gelukt zijn leven drastisch te veranderen, dan moet het ook mogelijk zijn de koers van ons land te wijzigen.’