Hoge regeringsconsultant verliest zaak van ex-werkneemster
Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Het gerecht heeft Noble Solomon bv van regeringsconsultant Caryl Monte veroordeeld tot alsnog uitbetaling van de achterstallige vakantiedagen van een werkneemster die inmiddels ontslag nam.
,,Annotaties in agenda voldoen niet aan de op de werkgever rustende registratieplicht”, staat er bij de samenvatting van het vonnis op Rechtspraak.nl. Het Handelsregister bij de Kamer van Koophandel (KvK) vermeldt dat Noble Solomon, opgericht in december 2017 en gevestigd aan de Santa Rosaweg, één bestuurder heeft: de 61-jarige Caryl Marco Cesario Monte.
Laatstgenoemde is onder andere bekend als voorzitter van de (overheids)Taskforce Marktordening en Financiering Zorgsector (TMF), maar óók de belangrijke Nationale Hervormingscommissie (NHC) van het kabinet-Pisas staat onder voorzitterschap van Monte. Deze NHC is de gesprekspartner van de Nederlandse Tijdelijk Werkorganisatie TWO, de voorganger van het Caribisch hervormingsorgaan Coho. Monte wordt binnen de MFK/PNP-regering en Staten gezien als vooraanstaand professional. Hij is tevens President of the Permanent Commission for International Trade and Foreign Economic Relations namens de Curaçaose regering, alsmede Chief Negotiator for the Accession of Curaçao tot de World Trade Organization (WTO) in Genève.
In verband met de rechtszaak die zijn ex-werkneemster had aangespannen verscheen directeur Monte, die via video call aan de behandeling heeft deelgenomen, bijgestaan door zijn gemachtigde. De uitspraak was eerder deze maand.
Over de vaststaande feiten meldt het vonnis dat directeur Monte van Noble Solomon ‘tevens directeur is van de House of Health Advisory bv’ (HOH) en van de International Wisdom Academy bv. HOH komt onder die naam niet terug in het KvK-register, maar International Wisdom Academy wel; opgericht in augustus 2012 als onderwijsadviesbureau en op hetzelfde adres gevestigd als Noble Solomon, dat een ‘adviespraktijk uitoefent’.
De werkneemster is op 1 mei 2018 ‘krachtens een mondelinge arbeidsovereenkomst’ voor onbepaalde tijd in dienst getreden van Noble Solomon (dat vlak daarvoor was opgericht, red.), maar feitelijk werd zij te werk gesteld bij HOH in de functie van ‘store manager’, tegen een brutosalaris van 2.100 gulden per maand. Bij email van 30 april 2021 - drie jaar na indiensttreding - heeft werkneemster directeur Monte bericht dat zij na die dag niet meer blijft werken voor Noble Solomon, HOH en International Wisdom Academy.
In het rapport van het ministerie van Sociale Ontwikkeling, Arbeid en Welzijn (SOAW) van 16 november 2021 is vermeld dat werkneemster daar op 18 mei 2021 aangifte heeft gedaan. In het rapport is als bevindingen opgenomen dat zij SOAW heeft benaderd omdat zij gedurende haar dienstverband ‘nooit vakantie heeft gekregen’ en dat SOAW contact heeft opgenomen met Monte, ‘maar tevergeefs’.
Bij email van 8 maart 2022 doet de advocaat van de inmiddels ex-werkneemster een brief toekomen waarin wordt verzocht om de betaling van 3.534,27 gulden netto ter zake vakantiedagen en 1.221,09 ter zake overwerkuren; binnen zeven dagen te voldoen. Directeur Monte heeft de verzochte bedragen aan niet genoten vakantiedagen en niet uitbetaalde overwerk niet betaald.
‘Nooit vakantiedagen gekregen’
Het gerecht heeft toegestaan dat de voormalige werkneemster kosteloos magprocederen, vermoedelijk omdat zij dat financieel niet kan dragen. Zij legde aan haar vordering ten grondslag dat zij gedurende haar dienstverband ‘nooit vakantiedagen heeft gekregen’ en overwerkuren heeft gemaakt die nooit zijn vergoed. Ondanks dat zij het bedrijf van Caryl Monte hierover heeft aangesproken, stelde die zich op het standpunt dat zij niets te vorderen had. ,,Ook bemiddeling van SOAW heeft niet gebaat.”
Als tegenverzoek heeft Noble Solomon schadevergoeding verzocht ter grootte van een bedrag van 2.100 bruto, omdat werkneemster ontslag heeft genomen zonder de wettelijke opzegtermijn van een maand in acht te nemen. Monte heeft naar eigen zeggen niet ingestemd met de opzegging van het dienstverband met onmiddellijke ingang en heeft een tijdelijke werkneemster moeten aantrekken om de andere werknemers bij te staan gedurende de overgangsperiode die nodig was om een andere werknemer te leren de taken over te nemen.
,,Op grond van artikel 10 van de Vakantieregeling 1949 heeft verzoekster bij het eindigen van de dienstbetrekking recht op uitbetaling van opgebouwde, maar niet genoten vakantiedagen”, aldus de beoordeling van de rechter.
Wat betreft de niet genoten vakantiedagen wordt als volgt overwogen: het verweer van werkgever Monte komt erop neer dat werkneemster, gelet op haar functie, de vakantiedagen zelf had moeten bijhouden. ,,Dat verweer gaat echter niet op”, schrijft het gerecht over het standpunt van de regeringsconsultant.
Op grond van artikel 14 Vakantieregeling moet de werkgever een register bijhouden van de per werknemer verleende en opgenomen vakantiedagen. Dat register is niet overgelegd. Wat Monte wél heeft overgelegd is, zo noemt hij dat zelf, enige annotaties die een van de werknemers van hem in de reguliere urenregistratie-agenda heeft gemaakt omdat zij voor werkneemster moest invallen tijdens haar vakantie.
Enkele kopieën van voornoemde agenda heeft Noble Solomon als productie overgelegd. ,,Dat is in het licht van de op de werkgever rustende registratieplicht echter niet afdoende.” Het gerecht gaat ervanuit de door de werkneemster opgegeven niet genoten 45 vakantiedagen correct zijn. In geld uitgedrukt is dat een bedrag van 3.477 gulden netto.
Wat betreft overwerk: volgens de vrouw werd van haar verwacht dat zij meeging naar de verschillende activiteiten. Het gerecht overweegt dat - bij gebreke van een tussen partijen gemaakte afspraak omtrent een overwerkvergoeding - slechts plaats is voor een overwerkvergoeding, indien ten minste komt vast te staan dat het bedrijf het overwerk aan werkneemster heeft opgedragen of dat uit de omstandigheden van het geval blijkt dat verweerster daarmee heeft ingestemd.
In deze zaak is gesteld noch gebleken dat sprake was van een opdracht tot dan wel instemming met het overwerk. ,,Derhalve bestaat er geen aanleiding tot het toekennen van een vergoeding voor het gestelde overwerk. Dit deel van de vordering van verzoekster wordt afgewezen.”
Tot slot over de opzegtermijn: ,,Niet in geschil is dat verzoekster zich niet heeft gehouden aan de opzeggingstermijn”. Dit brengt met zich mee dat de vrouw in beginsel schadeplichtig is tegenover het bedrijf, tenzij directeur Monte daarin heeft toegestemd (standpunt vrouw) of niet (standpunt bedrijf). De ex-werkneemster heeft ter zitting verklaard dat de opzegging met wederzijds goedvinden heeft plaatsgevonden en dat de directeur nog per email heeft geantwoord: “Ok, is goed”. Zijdens Monte is dit volgens de rechter niet ‘voldoende onderbouwd weersproken’.
