Het wereldnieuws over de situatie in Venezuela, wordt vanuit allerlei aspecten belicht: Van de schrijnende tekorten aan voedsel en medicijnen tot aan ontwikkelingen op mondiaal en geopolitiek niveau. Wat in het buitenland niet zichtbaar wordt in de berichtgeving is de ware problematiek van de gevluchte en ongedocumenteerde Venezolanen op Curaçao.
Met haar project “The Hidden Voices of Illegal Venezuelans on Curacao” wil fotografe Berber van Beek ondergedoken Venezolanen op het eiland hun stem laten horen, zodat ze daarmee een kans krijgen om hun persoonlijke ervaringen te delen.
Vandaag de 37-jarige ‘Elizabeth’. Zij is onderwijzeres en heeft drie kinderen achtergelaten om hier werk te kunnen zoeken en zo haar familie eten te kunnen geven. Ze is hier nu negen maanden.
Waarom besloot je Venezuela te verlaten?
Om mee te beginnen: Ik heb drie kinderen. De situatie in Venezuela verslechterde van dag tot dag. De overheid probeert de situatie toe te dekken. De situatie is onhoudbaar. Er is veel honger, veel tekort er zijn geen medicijnen. Dit heeft ons gedwongen het land te verlaten om voedsel te vinden voor onze kinderen, ons gezin en soms zelfs voor degenen die geen familie zijn. Als we andere mensen kunnen helpen, doen we het ook.
Hoe kijkt je naar de toekomst?
Ik kwam hier aan met het voornemen om maar 28 dagen te blijven. Maar het was heel moeilijk om een baan te vinden. De eerste vijftien dagen had ik geen werk, dus ik moest langer blijven om tenminste het geld dat ik heb betaald voor de tickets terug te verdienen.
Ik vond een baan als oppas en vanaf toen is het allemaal beter gegaan. Ik denk dat ik nog een paar maanden zal blijven, niet langer. Het is erg emotioneel en moeilijk voor mij om zo ver van mijn kinderen te moeten zijn. Mijn kinderen hebben me nodig.
Niet alleen economisch, maar ze hebben ook mijn genegenheid nodig. Ik ben van plan nog een paar maanden te werken. Dan zal ik terugkeren naar Venezuela. Om bij mijn kinderen te zijn en samen met hun naar een ander land gaan. Een land waar we vrij kunnen zijn.
Als de situatie in Venezuela zou veranderen, zou je dan teruggaan?
Ja, ja, ja, dat zou ik zeker doen!
Wil je hier iets aan toevoegen?
Ik ben Curaçao enorm dankbaar; de mensen die ik heb leren kennen hebben mij een kans gegeven. Ze hebben deuren voor mij geopend en dat is voor mij enorm waardevol! Wij Venezolanen zijn niet allemaal hetzelfde. Je moet daar onderscheid in maken. Je kunt niet generaliseren; we zijn geen criminelen. Het merendeel van ons illegalen bestaat uit goede mensen.
Lees hier deel 1 - Alibaba
---
Wil je iets doen voor de Venezolanen die geportretteerd worden, dan kun je via deze link een donatie geven of een adres vinden waar je spullen kunt afgeven.
Met haar project “The Hidden Voices of Illegal Venezuelans on Curacao” wil fotografe Berber van Beek ondergedoken Venezolanen op het eiland hun stem laten horen, zodat ze daarmee een kans krijgen om hun persoonlijke ervaringen te delen.
Vandaag de 37-jarige ‘Elizabeth’. Zij is onderwijzeres en heeft drie kinderen achtergelaten om hier werk te kunnen zoeken en zo haar familie eten te kunnen geven. Ze is hier nu negen maanden.
Waarom besloot je Venezuela te verlaten?
Om mee te beginnen: Ik heb drie kinderen. De situatie in Venezuela verslechterde van dag tot dag. De overheid probeert de situatie toe te dekken. De situatie is onhoudbaar. Er is veel honger, veel tekort er zijn geen medicijnen. Dit heeft ons gedwongen het land te verlaten om voedsel te vinden voor onze kinderen, ons gezin en soms zelfs voor degenen die geen familie zijn. Als we andere mensen kunnen helpen, doen we het ook.
Hoe kijkt je naar de toekomst?
Ik kwam hier aan met het voornemen om maar 28 dagen te blijven. Maar het was heel moeilijk om een baan te vinden. De eerste vijftien dagen had ik geen werk, dus ik moest langer blijven om tenminste het geld dat ik heb betaald voor de tickets terug te verdienen.
Ik vond een baan als oppas en vanaf toen is het allemaal beter gegaan. Ik denk dat ik nog een paar maanden zal blijven, niet langer. Het is erg emotioneel en moeilijk voor mij om zo ver van mijn kinderen te moeten zijn. Mijn kinderen hebben me nodig.
Niet alleen economisch, maar ze hebben ook mijn genegenheid nodig. Ik ben van plan nog een paar maanden te werken. Dan zal ik terugkeren naar Venezuela. Om bij mijn kinderen te zijn en samen met hun naar een ander land gaan. Een land waar we vrij kunnen zijn.
Als de situatie in Venezuela zou veranderen, zou je dan teruggaan?
Ja, ja, ja, dat zou ik zeker doen!
Wil je hier iets aan toevoegen?
Ik ben Curaçao enorm dankbaar; de mensen die ik heb leren kennen hebben mij een kans gegeven. Ze hebben deuren voor mij geopend en dat is voor mij enorm waardevol! Wij Venezolanen zijn niet allemaal hetzelfde. Je moet daar onderscheid in maken. Je kunt niet generaliseren; we zijn geen criminelen. Het merendeel van ons illegalen bestaat uit goede mensen.
Lees hier deel 1 - Alibaba
---
Wil je iets doen voor de Venezolanen die geportretteerd worden, dan kun je via deze link een donatie geven of een adres vinden waar je spullen kunt afgeven.