Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Curaçao en Aruba zijn weer twee romans van eigen bodem rijker. ‘Blauwe Tomaten’ is de titel van het boek dat door de Curaçaose Elodie Heloise is geschreven en dat uitgegeven is door In de Knipscheer. Bij deze uitgever komt ook het boek ‘Op weg naar Nos Plaser’ uit van de Arubaan Ken Mangroelal.
Blauwe Tomaten vertelt het verhaal van onverwachte ontmoetingen die tot waarheden leiden waar schuld, boete en vergeving bekeken worden vanuit het menselijke (on)vermogen met de eigen beperkingen om te gaan. Deze roman speelt zich af op Curaçao waar shon Mi in de binnenstad een opvang voor zwervers bestiert, Kevin zijn kleine zusje probeert te beschermen, pastoor Bree zich geconfronteerd ziet met misbruik, de drankverslaafde Wesu zijn oude beroep oppakt om een al lang uitstaande rekening te vereffenen en Dominique tegen wil en dank haar weg vindt.
De flaptekst van het boek onthult: ,,De zee kolkt, draait en deint. Net als haar gedachten dat doen. Feiten. Blijf bij de feiten. Welke feiten? Wat zijn de feiten? Alles wat ze weet, of denkt te weten, is in beweging zonder dat ze er nog grip op lijkt te hebben. (...) Het ‘waarom ze uit elkaar zijn gegaan’ begint invulling te krijgen. Maar waarom sloeg hij haar? Zo erg dat ze vluchten moest? En waarom heeft haar moeder niks verteld hierover? Waarom? Wat houdt Nora achter? En wat voor een vent mishandelt zijn vrouw en wil niks meer met z’n kind te maken hebben? Dan moet je toch een klootzak zijn? Maar hij huilde en heeft met haar gespeeld met de zee. Ze heeft het teruggezien. En het heeft haar onderuit geschopt. Zoals ook de herinneringen doen die zich de laatste tijd aandienen wanneer ze daar zin in hebben. Herinneringen waarin die klootzak een rol speelt. En geen klootzak is.”
Elodie Heloise (1968) woont en werkt op Curaçao, het eiland waar zij opgroeide. Ze is de auteur van ‘Herinneringen aan Curaçao’ (2006, Uitgeverij Memento Vivi), ‘Carnaval op Curaçao’ (2011, Carib Publishing), de verhalenbundel ‘Woestijnzand’ (2012, Uitgeverij In de Knipscheer) en het jeugdboek voor alle leeftijden ‘Shusu en Sir Raylison’ (2019, Fundashon Sembra Buki). Blauwe Tomaten is haar eerste roman. Elodie Heloise is een sociaal maatschappelijk geëngageerd schrijver die haar schrijfkilometers heeft gemaakt in de journalistiek en daarbuiten met altijd het eiland Curaçao dicht aan haar hart. De presentatie van het boek in Nederland is op 27 mei in cultureel centrum De Pletterij in Haarlem. Op Curaçao, ‘de belangrijkste plek natuurlijk’, zo stelt Elodie Heloise erbij, moet nog een datum geprikt worden. 
De novelle van Mangroelal gaat over een Caribische zakenman die na lange afwezigheid zijn geboorte-eiland bezoekt waar hij een kunukuhuisje op een heuvel koopt om er te overwinteren. Over het boek staat geschreven: ,,Behoefte aan een sentimentele reis heeft hij niet, wel aan een leven in het hier en nu totdat het verleden hem terug slingert in de tijd. Zo is het leven. Dingen komen en gaan. Wat nu is, is straks niet meer. En niets is blijvend. Op deze gedachte kwam ik, en waarom weet ik niet, terwijl ik in mijn hangmat onder de mangoboom lag nadat ik mij er eerst van had verzekerd, wat je in de tropen altijd moet doen, dat geen boa of schorpioen zich daarin schuilhield. De zoete geur van rijpe mango’s zou andere gedachten aan me moeten hebben ontlokt, zoals die aan Zoë, die mij een schaaltje mango met milde yoghurt overgoten aanreikte op het terras van haar vakantieadres op het Griekse eiland Lesbos. Dat was de geboorteplaats van de Griekse dichteres Sappho, wier werk zij zeer bewonderde en in het origineel wilde lezen. En terwijl ik reeds wegdroomde in die herinnering, stopte er een auto voor m’n deur. Ik keek op vanuit mijn hangmat. Een politiewagen. Twee agenten stapten uit en liepen het erf op.”
Ken Mangroelal (Aruba, 1948) is filosoof en schrijver. Hij debuteerde in 1978 met Distance Call, Brief aan een Surinaams-Antilliaanse moeder. Daarna volgenden nog meer proza en poëzie van zijn hand.
Meer info op www.elodieheloise.com
